کلیپ های تاپ

اپیکورنیم‌تنهٔ مرمری اپیکور از عهد رومیانزادهٔفوریهٔ ۳۴۱ پ‌مساموس، یوناندرگذشت۲۷۰ پ‌م (در ۷۲ سالگی)آتن باستان، یوناندورهفلسفه هلنیستیحیطهفلسفه غربمکتبلذت‌گراییعلایق اصلیفلسفه اخلاقمعرفت‌شناسیفیزیکالهیاتایده‌های چشمگیرآپونیاآتاراکسیاانحراف اتمیلذائذ «آنی» و «ایستا»[۱]منسوب به او: اپیکوریسم تأثیرگرفته از دموکریت، آریستیپوس، پیرهون، نوزیفانس تأثیرگذار بر سنکای جوان، هرمارخوس، لوکرتیوس، جرمی بنتام، جان استوارت میل، باروخ اسپینوزا، توماس جفرسون، کارل مارکس، مترودوروس، دیوید هیوم، فیلودموس، پی‌یر گاسندی اپیکور یا اپیکورس که در منابع اسلامی به او ابیقور هم گفته شده‌است (یونانی باستان: Ἐπίκουρος Epíkouros؛[الف] ۳۴۱ – ۲۷۰ پیش از میلاد)، فیلسوف و حکیم اهل یونان باستان بود که مکتب اپیکوریسم را بنا نهاد. او در جزیرهٔ یونانی ساموس در حدود آتن زاده شد. وی تحت تأثیر دموکریت، آریستیپوس، پیرهون،[۳] و احتمالاً مکتب کلبیون قرار گرفت و با عقاید افلاطونی ناسازگاری نمود و مکتب خود را در آتن با نام «باغ» تأسیس کرد. اپیکور و پیروانش به خورد و خوراک ساده و بحث دربارهٔ طیف گسترده‌ای از موضوعات فلسفی شناخته‌شده بودند. گفته می‌شود که اپیکور بشخصه بیش از ۳۰۰ اثر در موضوعات مختلف تألیف کرد، لیکن بخش گسترده‌ای از این نوشتارها باقی نمانده‌اند. تنها سه نامهٔ او — نامه‌هایش به منوسئوس، پیتوکلس و هرودوت — و دو مجموعه از گفتاوردهایش — آموزه‌های بنیادین و گفتارهای واتیکان — دست‌نخورده و سالم باقی مانده‌است؛ همچنین برخی نوشته‌های ناقصش جسته و گریخته به دست آمده‌اند. غالب آموزه‌های او از نوشته‌های نویسندگان متأخرتر به‌دست آمده‌است؛ به خصوص شرح‌حال‌نویس دیوژن لائرتیوس، شاعر اپیکوری رومی لوکرتیوس و فی کلیپ های تاپ...